Ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας και ψάρια ελεύθερης αλιείας

Το περιοδικό Science, ένα από τα εγκυρότερα επιστημονικά περιοδικά στον κόσμο, στις 9 Ιανουαρίου του 2004, δημοσίευσε τα αποτελέσματα μιας εμπεριστατωμένης επιστημονικής έρευνας, η οποία διεξήχθη από τον καθηγητή Roland H. Hites.

Η εν λόγω έρευνα προκάλεσε αντιδράσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.

Οι ερευνητές της έρευνας ανέλυσαν 700 δείγματα σολομού αφενός ιχθυοτροφείων και αφετέρου ελεύθερης αλιείας.

Τα οποία είχαν αγοραστεί από 40 διαφορετικές περιοχές του πλανήτη, μεταξύ και 3 δείγματα από το Παρίσι.

Η έρευνα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η σάρκα των ψαριών ήταν τόσο μολυσμένη, που δεν θα έπρεπε να καταναλώνεται παρά μόνο ευκαιριακά, είτε, σύμφωνα με τις οδηγίες της, μόνο μια φορά μηνιαίως!

Η Afsaa επιβεβαίωσε τα παραπάνω δεδομένα, αναγνωρίζοντας ότι οι τιμές της μόλυνσης που δημοσίευσε η εν λόγω έρευνα ήταν πρακτικά ίδιες με αυτές που είχε η Υπηρεσία για τα δείγματα από τη Γαλλία (στη Γαλλία οι τιμές για τη διοξίνη ήταν λίγο υψηλότερες, ενώ λίγο χαμηλότερες ήταν οι τιμές των πολυχλωριωμένων διφαινυλίων).

Αντίθετα, η Afsaa δεν πήρε θέση όσον αφορά τις τιμές που παρουσίαζε το άρθρο του περιοδικού Science σχετικά με τη μόλυνση του σολομού από ένα ιδιαίτερο τοξικό φυτοφάρμακο, το Toxaphene.

Το φάρμακο αυτό είχε αποσυρθεί από την παγκόσμια αγορά, διότι το συγκεκριμένο συστατικό δεν ανιχνεύτηκε ποτέ στο σώμα των ψαριών της Γαλλίας.

Όλοι υιοθέτησαν, όπως ήταν λογικό, αυτές τις οδηγίες, κυρίως οι αγγλικοί και καναδικοί θεσμικοί οργανισμοί.

Ωστόσο ο Αμερικάνικος Οργανισμός Τροφίμων και φαρμάκων άσκησε κριτική στην έρευνα με τη δικαιολογία ότι τα υπό ανάλυση δείγματα ήταν ωμά και δεν είχε αφαιρεθεί η πέτσα των ψαριών.

Οι κριτικές αυτές ανέφεραν επίσης το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος των τοξινών που συσσωρεύονται στο λιπώδη ιστό των ψαριών, μπορεί να είχε απομακρυνθεί με την αφαίρεση της πέτσας και το ψήσιμο του υπολοίπου σώματος.

Πείτε το λοιπόν σε όλους αυτούς που τους αρέσει το σούσι και το σασίμι με σολομό ή το μάκι σούσι με την πέτσα του σολομού στο γκριλ.

Τελικά το Ευρωπαικό κοινοβούλιο εξέδωσε μια εγκύκλιο προς την EFSA.

Η εγκύκλιος αυτή αφορά τα εξής ψάρια: σολομός, πέστροφα, κυπρίνος, ρέγκα, γαύρος, τόνος, σκουμπρί και σαρδέλα.

Χωρίς να επανέλθουμε σε αυτή τη λεπτομερειακή εγκύκλιο, θα αναφέρουμε μόνο πως σε ένα κεφάλαιο της υπογράμμιζε ότι με βάση τα ερευνητικά δεδομένα, οι διαφορές των ψαριών των ιχθυοτροφείων και της ελεύθερης αλιείας έχουν ‘’μειωθεί’’.

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη εγκύκλιο, η μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε πολυχλωριωμένα διφαινύλια, οι πιο μεγάλες συγκεντρώσεις βρέθηκαν στις ρέγκες ελεύθερης αλιείας της Βαλτικής και στους σολομούς των ιχθυοτροφείων.

Όμως στο συνολικό συμπέρασμα της έρευνας σχετικά με την ασφάλεια από τη διατροφική κατανάλωση των ψαριών δεν υπάρχει σε μεγάλη κλίμακα καμία διαφορά ανάμεσα στα ψάρια ελεύθερης αλιείας και αυτά των ιχθυοτροφείων.

Για άλλη μια φορά η κοινή λογική επιβεβαιώνει αυτή την άποψη, γιατί ο φορέας μόλυνσης των θαλασσινών είναι κατ’ ουσίαν η ίδια η θάλασσα και δεν υπάρχει καμία λογική δικαιολογία για να είναι διαφορετική η μόλυνση στις δυο κατηγορίες ψαριών.

Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο ”Η σωστή αντι-καρκινική διατροφή”.

Διαβάστε επίσης: Τι είδος Ψαρικά είδη πρέπει να καταναλώνουμε;