3 Επιστημονικές αλλαγές που θα μεταμορφώσουν την Ιατρική
Πιστεύετε ότι υπάρχουν ασθένειες στην οικογένεια σας;
Ξανασκεφτείτε το.
Έχετε ανησυχήσει ποτέ μήπως ‘’κληρονομήσετε’’ καρκίνο του μαστού επειδή η μητέρα και η θεία σας είχαν;
Τι γίνεται με τη Διπολική Διαταραχή (ναι, η ψυχιατρική κεφαλαιοποιεί τις διαγνώσεις της για επιπλέον έμφαση) ή τον συστηματικό ερυθηματώδη λύκο;
Πιθανότατα νιώσατε σαν να έχετε μια ωρολογιακή βόμβα μέσα σας και θέλετε απλώς να μάθετε πότε θα εκραγεί.
Πότε πρόκειται να δοθεί αυτή η διάγνωση.
Γυναίκες όπως η Αντζελίνα Τζολί έχουν προβεί σε εκούσιο ακρωτηριασμό μαστών στο όνομα της επίμονης πεποίθησης ότι τα γονίδια είναι κληρονομικά.
Αυτό απλά δεν είναι αλήθεια.
Το ‘’υπάρχει ιστορικό στην οικογένειά μου’’ δεν σημαίνει πλέον αυτό που κάποτε πιστεύαμε.
Μπορεί να μην το γνωρίζετε ακόμα, αλλά όλο το παιχνίδι έχει αλλάξει και βρισκόμαστε αρκετές δεκαετίες στην πιο ισχυρή αλλαγή της επιστημονικής σκέψης τα τελευταία 300 χρόνια.
Η επιστήμη, όταν αντιμετωπίζεται με προσοχή, είναι μια διαδικασία, όχι ένας προορισμός.
Η επιστήμη αντανακλά θεμελιωδώς την εγγενή μας περιέργεια, τη δημιουργική μας ώθηση και την αίσθηση του θαυμασμού μας.
Κατά μήκος της γραμμής, όμως, άρχισε να παίρνει άλλη γεύση.
Άτομα όπως ο Νεύτωνας, ο Δαρβίνος και ο Ντεκάρτ, μια κουλτούρα αναγωγισμού,
αντιλήψεις που βασίζονται στη βία γύρω από τη φύση της πραγματικότητας και διαχωρισμούς πνεύματος και ύλης, όλα προϋποθέτουν την κουλτούρα της αδίστακτης ιατρικής στην οποία βυθιζόμαστε σήμερα.
Πολεμάμε ενάντια στη φύση, το σώμα μας και ο ένας τον άλλον.
Υπάρχουν καλά και κακά.
Υπάρχει η ψευδαίσθηση του στόχου.
Προσευχόμαστε στον βωμό των γεγονότων και των δεδομένων.
Παλιά πίστευα ότι η επιστήμη σημαίνει απαντήσεις και λύσεις.
Και τώρα δεν το κάνω.
Να γιατί.
Οποιοσδήποτε έχει κατακτήσει τα βάθη της επιστήμης, είτε μέσω της μελέτης,
της πρωτογενούς έρευνας ή του πειραματισμού, θα φτάσει στα όρια της πίστης στην επιστήμη ως το καλύτερο.
Πέρα από αυτό το γυάλινο ταβάνι είναι η αίσθηση του θαύματος που απογυμνώνεται από το άψυχο βασίλειο της σύγχρονης βιολογίας.
Το εκπληκτικό είναι ότι οι τελευταίες δεκαετίες έδωσαν ένα νέο είδος επιστήμης.
Είναι μια επιστήμη έρευνας και όχι χρησιμότητας.
Τα συμπεράσματα των σημερινών περιλήψεων αναγράφουν, ‘’δεν είναι αυτό καταπληκτικό;’’
αντί ‘’εδώ επιβεβαιώνεται ότι αυτό το φάρμακο είναι απαραίτητο για τη διαχείριση της παράξενης βιολογίας μας”.
Ουσιαστικά, αντανακλά μια νέα ιστορία για τον ρόλο μας στο holobiont (είναι μια συλλογή από στενά συνδεδεμένα είδη που έχουν πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις,
όπως ένα είδος φυτού και τα μέλη του μικροβιώματος του) ή τον πιο σκόπιμο σταθμό που καταλαμβάνουμε στον ιστό της φύσης.
3 Επιστημονικές αλλαγές που θα μεταμορφώσουν την Ιατρική
Σε αυτή τη νέα ιστορία, δεν είμαστε το αποτέλεσμα πολλών δισεκατομμυρίων ετών τυχαίων μεταλλάξεων και επιβίωσης του πιο ικανού.
Αντίθετα, προσαρμοζόμαστε, όπως πρότεινε κάποτε ο Λαμάρκ, ακόμη και ο Δαρβίνος.
Αυτή η σκόπιμη προσαρμογή σημαίνει ότι αλληλεπιδρούμε με το περιβάλλον μας σε έναν συν-δημιουργικό χορό με ισορροπίες και βρόχους μικρο/μακροεντολών ανατροφοδότησης για να διατηρήσουμε ανέπαφη μια συγκεκριμένη μετα-τάξη.
Πώς η εστίαση στα γονίδια έκανε τον τρόπο ζωής άσχετο
Όταν ήμουν στην προπόνηση, είχα μια ώρα διατροφικής εκπαίδευσης που ουσιαστικά τοποθέτησε το φαγητό ως θερμιδικό νόμισμα.
Γιατί θα είχε σημασία αν γεννιόμασταν με τις ασθένειες με τις οποίες θα παλεύαμε τελικά;
Στην επιστήμη που βασίζεται στα γονίδια, η έκθεση σε τοξικές ουσίες, η ανάπαυση, η διατροφή και οι σχέσεις είναι ξεκάθαρα ζητήματα που αφορούν το παράθυρο.
Με την ολοκλήρωση του ανθρώπινου γονιδιώματος, όμως, μάθαμε ότι έχουμε λιγότερα γονίδια που κωδικοποιούν πρωτεΐνες από έναν γαιοσκώληκα.
Αυτό σημαίνει ότι τα γονίδια που πιστεύαμε μας έκαναν αυτό που είμαστε, όχι.
Έπρεπε να επιστρέψουμε στον πίνακα σχεδίασης.
Από πού προέρχεται η φαινομενικά άπειρη μοναδικότητά μας;
Πώς εκδηλώνονται οι ασθένειες αν όχι γενετικά;
Και μια νέα επιστήμη γεννήθηκε.
Ονομάστηκε επιγενετική.
Η επιγενετική περιλαμβάνει ότι βρίσκεται πέρα από τα γονίδια και περιλαμβάνει ρυθμιστές,
τροποποιητές και οποιαδήποτε επιρροή στην έκφραση των γονιδίων και ακόμη και την πιθανότητα τα μη ανθρώπινα γονίδια να διαδραματίσουν εκφραστικό ρόλο στην ανθρώπινη φυσιολογία.
Αναφέρεται επίσης στο σχεδόν 99% του γονιδιώματός μας που κάποτε ονομαζόταν υποτιμητικά ‘’άχρηστο DNA’’ και τώρα αναφέρεται πιο μυστικά ως Σκοτεινή Ύλη,
όπως περιγράφει εδώ ο Δρ Τζεφ Μπλαντ.
Ένα από τα πιο ισχυρά παραδείγματα της συνάφειας της επιγενετικής είναι η γνώση του ‘’γονιδίου του καρκίνου του μαστού’’.
Η Αντζελίνα Τζολί και πολλές άλλες γυναίκες έχουν υποκύψει στο εξάγωνο ή στην πεποίθηση ότι είναι καταραμένες από τα γονίδιά τους,
καταδικασμένες να αναπτύξουν άρρωστα στήθη, ωοθήκες και μήτρες αν συνεχίσουν να ζουν μαζί τους στο σώμα τους.
Η ίδια η βιβλιογραφία ισχυρίζεται ότι γονιδιακές μεταλλάξεις όπως το ‘’γονίδιο του καρκίνου του μαστού’’
ή το BRCA φαίνεται να κάνουν διαφορετικά πράγματα με την πάροδο του χρόνου.
Αυτό δεν σημαίνει εξ ορισμού ότι μιλάμε για επιγενετική;
Επειδή ο κίνδυνος ενός ίδιου του γονιδίου δεν πρέπει να αλλάζει με την πάροδο του χρόνου.
Μια μελέτη που αναφέρεται συχνά καταλήγει στο συμπέρασμα:
Οι κίνδυνοι φαίνεται να αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου:
Ο κίνδυνος καρκίνου του μαστού ως την ηλικία των 50 ετών μεταξύ των φορέων μετάλλαξης που γεννήθηκαν πριν από το 1940 ήταν 24%, αλλά μεταξύ εκείνων που γεννήθηκαν μετά το 1940 ήταν 67%.
Σε μια έγκαιρη μετα-ανάλυση με τίτλο: Worse Breast Cancer Prognosis of BRCA1/BRCA2 Mutation Carriers: What’s the Evidence?
Μια συστηματική ανασκόπηση με μετα-ανάλυση, οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα:
Η ανασκόπησή μας δείχνει ότι, σε αντίθεση με τις επί του παρόντος πεποιθήσεις πολλών ογκολόγων και παρά τις 66 δημοσιευμένες μελέτες,
δεν είναι ακόμη δυνατό να εξαχθούν τεκμηριωμένα συμπεράσματα σχετικά με τη συσχέτιση μεταξύ της μεταφοράς μετάλλαξης BRCA1 και/ή BRCA2 και της πρόγνωσης του καρκίνου του μαστού.
Βρήκαμε μόνο επαρκή στοιχεία για 10% χειρότερη μη προσαρμοσμένη επιβίωση χωρίς υποτροπές για φορείς μετάλλαξης BRCA1.
Για όλα τα άλλα αποτελέσματα τα στοιχεία κρίθηκαν αναποφασιστικά.
Αυτό αντικατοπτρίζει μια πιο σύγχρονη αντίληψη ότι μόνο το 1% περίπου των ασθενειών είναι πραγματικά γενετικής φύσης (δηλαδή λόγω συγγενούς κληρονομικού και μη αναστρέψιμου γονιδιακού ελλείμματος)
και ότι μπορεί κάλλιστα να έχουμε παρεξηγήσει την ερμηνεία μας για τις λειτουργίες αυτών των γονιδίων.
Τα υπόλοιπα είναι τρόπος ζωής.
Με άλλα λόγια, δημιουργούμε την εμπειρία μας και καθορίζουμε τη μοίρα μας.
Καθώς ενστερνιζόμαστε το όργανό μας στη δική μας σωματική εμπειρία,
πρέπει να αγκαλιάσουμε την πολυπλοκότητα και να αφαιρέσουμε τις παρωπίδες του μοντέλου σκέψης του ενός γονιδίου – ενός άρρωστου – ενός χαπιού.
Εδώ είναι οι 3 πιο ισχυρές αλλαγές στην πρόσφατη βιβλιογραφία:
Gamechanger # 1: Το Μικροβίωμα
Προέκταση της μίας αιτίας, ενός προβλήματος της διαλεκτικής σκέψης, είναι η βιασύνη να χαρακτηριστούν τα μικρόβια ως παθογόνα, ως κακά.
Το κάναμε για όσο καιρό προσπαθούσαμε να ελέγξουμε και να κυριαρχήσουμε στη φύση.
Ο λοιμός και η μετάδοση έχουν χωρέσει όμορφα στη δέσμη του φάρου του φόβου που σαρώνουμε στο ψυχικό μας έδαφος.
Αλλά ακόμη και ο Παστέρ, αναμφισβήτητα ο πατέρας της μικροβιακής θεωρίας, στο νεκροκρέβατό του, αναφέρθηκε και είπε:
‘’Έκανα λάθος. Το μικρόβιο δεν είναι τίποτα. Το εσωτερικό περιβάλλον είναι τα πάντα.”
Ποιο είναι όμως το εσωτερικό περιβάλλον;
Το συμπέρασμα είναι ότι είμαστε, στην πραγματικότητα, ένα οικοσύστημα, τοποθετημένο μέσα σε ένα οικοσύστημα.
Δεν υπάρχει γραμμικότητα, έτσι ώστε όταν τραβάμε ένα νήμα του ιστού της αράχνης, ολόκληρο το πράγμα να κινείται.
Με την αυγή της συνειδητοποίησής μας ότι τα μικρόβια, συμπεριλαμβανομένων των μυκήτων, των βακτηρίων, των ιών και άλλων,
ζουν μέσα και γύρω μας, πάψαμε να είμαστε άνθρωποι με τον τρόπο που είχαμε φτάσει να πιστεύουμε.
Στην πραγματικότητα, δεν είμαστε άνθρωποι που προσπαθούμε να στηρίξουμε και να προστατέψουμε την ανθρωπιά μας σε μια θάλασσα εισβολέων.
Είμαστε ένας μετα-οργανισμός, ένα ον, που διασυνδέεται με ένα μεγαλύτερο σύνολο.
Με την εμφάνιση της επιστήμης που επιδιώκει να μελετήσει το μικροβίωμα, κυρίως στο έντερο,
μάθαμε ότι αυτά τα βακτήρια έχουν την ικανότητα να εκτελούν μερικές από τις πιο ζωτικές ανθρώπινες λειτουργίες μας και κάποιες που φαίνονται να είναι φρικιαστικές.
Για παράδειγμα το γεγονός ότι υπάρχουν βακτήρια στα έντερά μας που έχουν εξελιχθεί για να αποτοξινώνουν τις χημικές ουσίες σε ένα μέσο στεγνό καθάρισμα.
Πώς θα μπορούσαν ενδεχομένως να είχαν προβλέψει την ανάγκη αυτής της λειτουργίας;
Έπειτα, υπάρχει η πέψη, η προστασία φραγμού, η ανοσολογική σηματοδότηση, η εξισορρόπηση των ορμονών και οι λειτουργίες ελέγχου του εγκεφάλου του μικροβιώματος.
Μέσω αυτού του φακού, οι αμυγδαλές και η σκωληκοειδής απόφυση δεν είναι πλέον υπολειμματικά και ο ειδικός ρόλος της φυσιολογίας της γυναίκας αναδεικνύεται ως ο αγωγός μέσω του οποίου αυτό το μικροβίωμα περνά από τη μητέρα στο έμβρυο,
ακόμη και μέσω της κληρονομιάς των πρωτογενών κυτταρικών σημείων παραγωγής ενέργειας, των μιτοχονδρίων, αρχαία βακτήρια που αφομοιώθηκαν στον ανθρώπινο οργανισμό πριν από ένα δισεκατομμύριο χρόνια.
Επειδή το γνωρίζουμε τώρα, δεν μπορούμε πλέον να πολεμάμε ενάντια στη φύση.
Τα εμβόλια και τα αντιβιοτικά, τα απολυμαντικά χεριών και το λευκαντικό τίθενται αναγκαστικά υπό έλεγχο.
Δεν θα κερδίσουμε ποτέ αυτή τη μάχη γιατί δεν είναι μια μάχη που πρέπει να κερδηθεί.
Η φύση θα συνεχίσει να μας το υπενθυμίζει αυτό με την εμφάνιση υπερμικροβίων, φαρμακευτικές βλάβες και διαταραγμένες ανοσίες.
Ο όρος Δυσβίωση, που χρησιμοποιείται από ολιστικούς θεραπευτές για να αναφερθεί στην ανισορροπία του εντέρου, φυσικά σημαίνει στην πραγματικότητα ‘’λάθος τρόπος ζωής’’.
Χωρίς αμφιβολία, οι αγώνες μας σήμερα, πηγάζουν από την έλλειψη σύνδεσης με τον φυσικό κόσμο.
Είναι, με αυτόν τον τρόπο, ποιητική δικαιοσύνη που θα μπορούσαμε να θεραπεύσουμε μόνο τα έντερά μας,
να διορθώσουμε τη σχέση μας με τον μικροβιακό κόσμο μέσω της τροφής, του δώρου της φύσης, της γενναιοδωρίας και της γλώσσας.
Gamechanger #2: Εξωσώματα
Το κερασάκι στην τούρτα του πρωτεϊνικού-γονιδίου που καθορίζει την υγεία είναι μια ομάδα μικροσκοπικών φυσαλίδων που επηρεάζουν την έκφραση γονιδίων.
Εκπληκτικά παρόμοια με τους ιούς στη φύση, τη δομή και πιθανώς ακόμη και τη λειτουργία,
τα εξωσώματα δημιουργούνται και λαμβάνονται από τα σωματικά μας κύτταρα για να κατευθύνουν, να προσδιορίσουν και να αντιδράσουν σε καταστάσεις ύπαρξης.
Με διάμετρο 40-100 nm, τα εξωσώματα συνήθως φέρουν κάτι που ονομάζεται micro RNA ή miRNA που είναι βασικοί ρυθμιστές της γονιδιακής έκφρασης,
που επηρεάζονται φυσικά από περιβαλλοντικούς παράγοντες, από τοξικές ουσίες, τη διατροφή και τον τρόπο ζωής.
Στην πραγματικότητα, η θεμελιώδης έρευνα έχει δείξει ότι τα σταθερά miRNAs μεταφέρονται από φυτά,
συμπεριλαμβανομένου του ρυζιού και του τζίντζερ, στη φυσιολογία των θηλαστικών, όπου στη συνέχεια χρησιμεύουν για τη ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης.
Για άλλη μια φορά, το φαγητό επαναπροσδιορίζεται καθώς πολύ περισσότερο από θερμίδες και θρεπτικά συστατικά… είναι μια πληροφορία.
Οι ερευνητές προτείνουν ότι οι αξιολογήσεις των μοτίβων miRNA στα βρέφη μπορεί να βοηθήσουν στον εντοπισμό της εγκεφαλικής βλάβης του εμβρύου από τοξικές εκθέσεις,
όπως υδράργυρο, αλουμίνιο και φάρμακα, κατά τη γέννηση, έτσι ώστε να μπορούν να τεθούν προτεραιότητες και να ξεκινήσουν τα θεραπευτικά πρωτόκολλα.
Ισχυρά, ωστόσο, για να κατανοήσουμε τις ‘’υπογραφές’’ διαφορετικών καταστάσεων ασθένειας, θα έπρεπε να τις μελετήσουμε στη φυσική τους εξέλιξη,
χωρίς φαρμακευτικές παρεμβάσεις, προτού μπορέσουμε να εξακριβώσουμε τι είναι απόδειξη ασθένειας και τι είναι απόδειξη της επίδρασης της φαρμακευτικής αγωγής.
Οι συγγραφείς αναφέρουν ξεκάθαρα:
‘’Επιπλέον, κάποιος πρέπει να ελέγξει την επίδραση των ψυχοτρόπων φαρμάκων στην έκφραση του miRNA, καθώς αρκετές μελέτες έδειξαν
ότι το λίθιο, η αλοπεριδόλη ή το βαλπροϊκό προκάλεσαν αλλαγές στα προφίλ miRNA στον εγκέφαλο’’.
Αυτός, φυσικά, είναι ο λόγος για τον οποίο η προληπτική ιατρική περιλαμβάνει τη διασύνδεση με το περιβάλλον σε μια γλώσσα που κατανοεί το σώμα βάσει εκατομμυρίων ετών συνεξέλιξης.
Gamechanger #3: Πεποίθηση
Όταν ήμουν στην προπόνηση, το φαινόμενο εικονικού φαρμάκου πλαισιώθηκε ως ένας ενοχλητικός παράγοντας που έπρεπε να ελεγχθεί.
Τώρα καταλαβαίνω ότι το φαινόμενο εικονικού φαρμάκου δεν σημαίνει ότι ξεγελαστήκατε ή εξαπατηθήκατε.
Δεν σημαίνει ότι το επινοείτε ή ότι είστε ευκολόπιστοι.
Σημαίνει ότι ένας πολύπλοκος φυσιολογικός καταρράκτης γεγονότων ξεκίνησε από την εμπειρία σας από τη λήψη ενός χαπιού με την υπόσχεση ανακούφισης.
Γρήγορα χαρακτηρίζεται ως ο σημαντικότερος μοχλός αποτελεσμάτων σε οτιδήποτε, από την ψυχιατρική μέχρι τη χειρουργική.
Η έρευνά μου για το φαινόμενο εικονικού φαρμάκου με βοήθησε να καταλάβω ότι τα ψυχιατρικά φάρμακα,
και συγκεκριμένα τα αντικαταθλιπτικά,
αποτελούν περισσότερο κίνδυνο παρά όφελος και ότι δεν μπορώ να επιτύχω ουσιαστικά αποτελέσματα με ασθενείς που δεν πιστεύουν βασικά ότι το σώμα τους μπορεί να θεραπευτεί.
Πώς θα μπορούσε η πίστη να είναι τόσο σημαντική;
Η Δρ Candace Pert, η πρωτοπόρος ερευνήτρια που πιστώθηκε με την ανακάλυψη του υποδοχέα οπιούχων, έχει απομυθοποιήσει τον καρτεσιανό δυϊσμό που για εκατοντάδες χρόνια έχει βγάλει το μυαλό από τη σφαίρα του σώματος.
Αμφισβήτησε επίσης την ιδέα ότι το μυαλό είναι κάτι που σχετίζεται απλώς με το σώμα.
Το μυαλό, σύμφωνα με τα συμπεράσματά της, είναι το σώμα.
Στην πραγματικότητα, χρησιμοποίησε τη γλώσσα του σωματικού μυαλού και διευκρίνισε πώς τα νευροπεπτίδια ταξιδεύουν γύρω από το σώμα κωδικοποιώντας το συναίσθημα σε διαφορετικούς ιστούς και όργανα.
Το σχήμα αυτών των πεπτιδίων, ή η διαμόρφωσή τους, μετέδωσε περαιτέρω πληροφορίες στα κύτταρα-δέκτες.
Η ξαφνική μεταφορά πληροφοριών παίρνει μια άλλη διάσταση – δόνηση.
Ένας άλλος πρωτοπόρος του ρόλου της πίστης στην κυτταρική φυσιολογία, ο Δρ. Μπρους Λίπτον,
ήταν αρκετές δεκαετίες μπροστά από την εποχή του στην καθιέρωση του ρόλου του περιβάλλοντος και της πίστης στη φυσιολογία του σώματος.
Το έργο του έχει αποκεντρώσει τον πυρήνα (όπου στεγάζονται τα γονίδια) και επικεντρώθηκε στην κυτταρική μεμβράνη ως διεπαφή επεξεργασίας πληροφοριών με το περιβάλλον.
Συνολικά, αυτή η έρευνα φαίνεται να υποδηλώνει ότι είμαστε προϊόν της ενεργειακής μας εμπειρίας στο πλαίσιο ενός ευρύτερου συνόλου.
Ακόμη και η φυσική το αντικατοπτρίζει αυτό με την εμφάνιση θεωριών όπως ο μορφικός συντονισμός του Rupert Sheldrake,
ο οποίος υποδηλώνει ότι οι συλλογικές εμπειρίες θέτουν ένα πιθανό πρότυπο για ατομικές εμπειρίες σε έναν τύπο μεταφοράς μνήμης που έχει ελάχιστη σχέση με τα γονίδια.
Δεν είμαστε τυχαία γονίδια που οδηγούν μια άσκοπη ζωή μέχρι να πεθάνουμε.
Φαίνεται ότι η ανθρώπινη εμπειρία δεν είναι όπως είχε προηγουμένως πλαισιωθεί και απηχηθεί από τον φιλόσοφο Άλαν Γουότς – ρομπότ από σάρκα πάνω σε έναν νεκρό βράχο στη μέση του πουθενά.
Όταν η ανθρώπινη εμπειρία μειώνεται με αυτόν τον τρόπο, αρνούνται τα πιο ουσιαστικά της στοιχεία – ομορφιά, πνεύμα, νόημα.
Στην πραγματικότητα, η ανθρώπινη εμπειρία είναι το σύμπαν που εκδηλώνεται σε ένα σημείο.
Είναι οι αναδυόμενες ιδιότητες πολλών, απείρως πολύπλοκων και διασυνδεόμενων συστημάτων.
Είναι θεμελιωδώς ιερό, μεγαλύτερο από τη θέλησή μας και απαιτεί απαλά την ταπεινοφροσύνη μας.
Αυτή είναι η τελεολογική προοπτική αυτή στην οποία ο σκοπός παρά η αιτία είναι η εξήγηση των φαινομένων.
Το σκέφτομαι αυτό όταν σκέφτομαι πόσο προσαρμόσιμο είναι το σώμα μας –σε πραγματικό χρόνο, μέσα σε λίγες ώρες
και πώς δεν έχουμε προσαρμοστεί πλήρως στον τρόπο ζωής που νιώθαμε ότι δικαιούμαστε τα τελευταία 100 χρόνια.
Ζούμε από το εγώ μας με πλήρη αδιαφορία για τη φύση, ο ένας τον άλλον και τα δικά μας σωματικά αγγεία.
Και είμαστε πιο άρρωστοι από ποτέ, από την κούνια μας μέχρι τον θάνατο μας.
Φαίνεται ότι δεν είμαστε ‘’προορισμένοι’’ να προσαρμοστούμε σε αυτόν τον τρόπο ζωής και αυτό το υπενθυμίζουμε μέσω των σημάτων της ασθένειας.
Καλούμαστε πίσω στο Continuum μέσω του άγχους, της κατάθλιψης και της ασθένειάς μας.
Μας υπενθυμίζεται ότι δεν το έχουμε καταλάβει, ότι η επιστήμη δεν χρησιμοποιείται και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί απλώς ως εργαλείο ελέγχου και ότι η συνείδηση ως αναδυόμενη ιδιότητα του φυσιολογικού μας ιστού είναι ένα δώρο.
Της Kelly Brogan, M.D.
Διαβάστε επίσης: Όταν η θετική σκέψη δεν αποδίδει
Δείτε επίσης: Holistic Psychiatrist Kelly Brogan, MD on the Diagnosis that Made Her Stop Prescribing Medication
