Αν η βιοχημεία ήταν απλή, που δεν είναι, το μόνο που θα χρειαζόταν για να κάνουμε δεσμούς θα ήταν η οξυτοκίνη, η σχετική φήμη της οποίας φαίνεται κι από τα παρατσούκλια της:
- ‘’το ναρκωτικό του έρωτα’’
- ‘’το χημικό της αγκαλιάς’’
- ‘’η ορμόνη της εμπιστοσύνης’’
Η οξυτοκίνη ήταν κάποτε γνωστή μόνο ως το μόριο που:
- πυροδοτούσε τις συσπάσεις της μήτρας κατά τη διάρκεια του τοκετού
- την παραγωγή γάλατος στο θηλασμό
- τις έντονες σχέσεις αγάπης μεταξύ μητέρας-νεογνού στα θηλαστικά.
Αν εγχυθεί οξυτοκίνη στους εγκεφάλους παρθένων ποντικών, σχεδόν άμεσα προκαλείται μητρική συμπεριφορά,
οι μαμάδες ποντικίνες θα διασχίσουν ακόμη κι ένα ηλεκτροφόρο πλέγμα προκειμένου να φροντίσουν τα νεογνά.
Όταν η οξυτοκίνη μπλοκαριστεί, θηλυκά ποντίκια που μόλις έχουν γεννήσει, εγκαταλείπουν τα νεογέννητα τους.
Αλλά οι μελετητές του θηλυκού μίκρωτου του αγρού διαπίστωσαν ότι η οξυτοκίνη παρακινεί τα θηλυκά του είδους να δεσμευτούν με αρσενικά,
όπως η βαζοπρεσίνη παρακινεί τα αρσενικά να δεσμευτούν με θηλυκά.
Επειδή οι εγκέφαλοί τους είναι γεμάτοι με υποδοχείς οξυτοκίνης στα κέντρα ανταμοιβής τους,
και τα επίπεδα οξυτοκίνης αυξάνονται κατά το ζευγάρωμα, τα μονογαμικά θηλυκά του είδους μαθαίνουν να συνδέουν το αίσθημα της απόλαυσης με το σύντροφό τους (ακριβώς όπως κάνουν και οι άνθρωποι).
Όμως, όταν οι υποδοχείς οξυτοκίνης μπλοκαριστούν, τα διάσημα μονογαμικά θηλυκά, δεν δεσμεύονται με το ταίρι τους.
Αν και οι μελέτες σε ζώα ήταν αυτές που έθεσαν το πλαίσιο για να αντιληφθούμε τη σημασία της οξυτοκίνης στο δέσιμο των ζευγαριών,
οι έρευνες μεταξύ ανθρώπινων ζευγαριών ήταν αυτές που μετέτρεψαν το μόριο σε ‘’σούπερ σταρ’’ στους, εκτός επιστήμης κύκλους.
Σε μία μελέτη, στην Ελβετία, οι ερευνητές έδωσαν σε 47 ζευγάρια ένα ρινικό σπρέι που περιείχε είτε οξυτοκίνη, είτε εικονική ουσία (placebo).
Τα ζευγάρια συμμετείχαν, στη συνέχεια, σε μια λεκτική ‘’αντιπαράθεση’’ που βιντεοσκοπείτο.
Αυτά που είχαν πάρει οξυτοκίνη παρουσίασαν περισσότερο θετική και λιγότερο αρνητική διάθεση και ελαττωμένα επίπεδα κορτιζόνης, της ορμόνης του άγχους.
Άλλες έρευνες δείχνουν ότι η οξυτοκίνη ενισχύει την εμπιστοσύνη.
Σ’ ένα πείραμα, δόθηκε στους συμμετέχοντες ένα χρηματικό ποσό για να το επενδύσουν μέσω τρίτου ατόμου (διαχειριστής).
Στους μισούς είχε χορηγηθεί πριν ένα ρινικό σπρέι με οξυτοκίνη και στους άλλους μισούς ένα σπρέι χωρίς καμία δραστική ουσία (placebo).
Όσοι είχαν πάρει οξυτοκίνη αποδείχθηκε ότι ήταν σχεδόν δύο φορές πιο πιθανό να δώσουν όλα τα χρήματά τους στο διαχειριστή.
Και μια έρευνα του Εθνικού Ινστιτούτου για την Ψυχική Υγεία έδειξε ότι η χορήγηση οξυτοκίνης στους εξεταζόμενους πριν από την έκθεση τους σε εικόνες με απειλητικά πρόσωπα,
μείωσε σημαντικά τη δραστηριότητα στα κέντρα του εγκεφάλου που σχετίζονται με το φόβο.
Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν, με τη φήμη που έχει, ότι το internet γέμισε από πωλητές οξυτοκίνης σε μορφή σπρέι και υπογλώσσιων σταγόνων (ένα τέτοιο προϊόν ονομάζεται ‘’Υγρή Εμπιστοσύνη’’).
Αυτά τα προϊόντα οξυτοκίνης απευθύνονται σ’ ένα ευρύ κοινό καταναλωτών που περιλαμβάνει:
- εργένηδες σε αναζήτηση σχέσεων
- ζευγάρια σε διένεξη που ελπίζουν να σώσουν τη σχέση τους
- πωλητές που θέλουν να κερδίζουν άμεσα την εμπιστοσύνη των συνομιλητών τους.
Αλλά τα ψαγμένα ζευγάρια που καλλιεργούν σχέσεις με υψηλά επίπεδα εμπιστοσύνης και άνετους μεταξύ τους δεσμούς ξέρουν,
όπως και οι μίκρωτοι του αγρού, ότι μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα οξυτοκίνης τους με πιο ευχάριστους τρόπους και χωρίς να ξοδέψουν δεκάρα,
με ένα φιλί, ένα άγγιγμα, μια αγκαλιά ή κάνοντας έρωτα.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Dr Bruce H. Lipton ‘’Το Φαινόμενο του Μήνα του Μέλιτος’’ από τις Εκδόσεις Link Media
Διαβάστε επίσης: Όταν η θετική σκέψη δεν αποδίδει
Δείτε επίσης: This Is How Powerful Love Can Be (Bruce Lipton on The Honeymoon Effect)
