Δε χρειάζονται πολλοί άνθρωποι..

Δε χρειάζονται πολλοί άνθρωποι… χρειάζονται λίγοι και καλοί…

Ίσως να έχουν δίκιο εκείνοι που λένε πως ο άνθρωπος με την πάροδο των χρόνων:

αισθάνεται την ανάγκη να αναθεωρήσει πολλά πράγματα για τους ανθρώπους που έχει δίπλα του
να κρατήσει κάποιους κοντά του και κάποιους να τους αφήσει πίσω.

Την ίδια ακριβώς ανάγκη αισθάνθηκα και εγώ, όταν αποφάσισα εξαιτίας κάποιων προβλημάτων σε διαπροσωπικές μου σχέσεις,

να αποσυρθώ για ένα χρονικό διάστημα, να μείνω μόνη μου και να εμβαθύνω σε αυτό που είμαι αλλά να κρίνω ποιες σχέσεις μου με πήγαν μπροστά και ποιες όχι.

Δε χρειάζονται πολλοί άνθρωποι…….

Είναι σημαντικό να παίρνεις την απόφαση να τα έχεις καλά πρώτα από όλα με εσένα και να μη μπαίνεις στη διαδικασία να τους ικανοποιείς όλους, γνωστούς και αγνώστους.

Το να μπαίνεις στη διαδικασία να τους ευχαριστείς όλους διαρκώς και συνεχώς,

είναι μία πράξη η οποία αργά ή γρήγορα θα σε καταντήσει ενοχικό, κουρασμένο και εντελώς αφυδατωμένη άνθρωπο από αγάπη για εσένα.

Δε μας αγαπούν όλοι οι άνθρωποι που έρχονται δίπλα μας, δεν ενδιαφέρονται όλοι να μάθουν τι έχουμε από αγνό ενδιαφέρον η επιθυμία για βοήθεια.

Οι περισσότεροι είναι απλώς περίεργοι ή θέλουν να περνάει η ώρα τους με το να ασχολούνται με άλλους.

Δε χρειάζονται πολλοί άνθρωποι ……

Δεν ωφελεί να χάνεις τις ώρες σου προσπαθώντας να κρατήσεις τους πάντες, είναι ανέφικτο να προσπαθείς να τους ικανοποιείς όλους,

οι περισσότεροι θα γίνονται διαρκώς αχόρταγοι και θα ζητάνε όλο και περισσότερα.

Αυτό που μας βοηθάει να έχουμε ισορροπημένη ζωή, είναι να κρατάμε κοντά μας τους ανθρώπους που μας εξελίσσουν και μας βοηθούν να βγάλουμε τον καλύτερό μας εαυτό.

Οι σχέσεις με πάρα πολλούς ανθρώπους μας φθείρουν, μας απομακρύνουν από εμάς.

Μπαίνοντας στη διαδικασία να τους ικανοποιούμε όλους, στο τέλος καταφέρνουμε να μείνουμε μόνο εμείς παραπονεμένοι.

Δε χρειάζεται να χάνουμε τον εαυτό μας σε πολλές επικοινωνίες, να μιλάμε για εμάς και να ανοίγουμε την καρδιά μας στους πάντες, δε χρειάζεται να σκορπιζόμαστε.